50  Saint-Tropez door de eeuwen heen

Ergens midden in de 1ste eeuw na Christus strandde er een sloepje in een idyllische baai aan de Côte d Azur. In het bootje lag het lichaam van Torpes, een man vermoord op bevel van keizer Nero omdat hij zijn Christelijk geloof niet wou afzweren. Hij werd heilig verklaard en de plek waar hij aanspoelde kreeg een naam... Saint-Tropez. Eeuwen en eeuwen gingen voorbij en Saint-Tropez was en bleef gewoon een strand met enkele vissershutten. Maar in de 16de eeuw veranderde alles. De Franse koningen dienden hun Middellandse Zeekust te beschermen tegen aanvallen van Spanjaarden én zeerovers. Een enorme citadel werd gebouwd op een heuvelrug die de hele baai beheerste. En Saint-Tropez groeide uit tot een militaire en commerciële haven, in grootte wedijverend met de havens van Toulon en Antibes. Er werden handelsrelaties opgezet met het Ottomaanse Rijk en schepen zeilden van hieruit over en weer naar heel Afrika. Getuige hiervan de poort op de huidige Place de la Mairie die zeevaarders hadden meegebracht uit het eiland Zanzibar. De schoonheid van de baai en de haven begon in de 19de eeuw meer en meer schrijvers en kunstenaars aan te trekken. Guy de Maupassant meerde in april 1888 met zijn legendarisch zeilschip ‘Bel Ami’ aan in de haven en omschreef in zijn reisnotities ‘Sur l’Eau’ Saint-Tropez als ‘la Fille de la Mer’ (de ‘Dochter van de Zee’). Hij kocht er een huis en vond er inspiratie voor zijn verhalen. Kunstschilders Paul Signac en Matisse volgden hem en schilderden er vele van hun meesterwerken, geïnspireerd door het licht van de baai, de haven, de boten, de pastelkleurige vissershuisjes en de citadel. Op het einde van de 19de eeuw was hiermee de mythe geboren. In 1944 werd de oude haven van Saint-Tropez gebombardeerd door de terugtrekkende Duitsers, maar dat belette niet dat het stadje herrees in haar pracht in de Jaren ’50. En Saint-Tropez surfte mee op de golven van de gebeurtenissen, cultuur en nieuwe trends in de wereld. De artistieke wereld streek er terug neer, met onder meer Picasso als trouwe gast. Het alternatieve, existentialistische circuit van Parijs met namen als Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir, Juliette Gréco en Françoise Sagan maakten van Saint-Tropez de ‘Rive Gauche’ aan de Middellandse Zee. En ‘Hôtel La Ponche’ was, om het in literaire termen uit te drukken, ‘de bron waar de rivier ontsproot’. Het was oorspronkelijk een vissershut in de haven, maar begon in 1938 gasten te ontvangen en haar authenticiteit straalde dermate uit dat het ‘the place to be’ werd voor ‘le Tout Paris’… In 1958 streek hier heel de cast neer voor de opnames van de legendarische film ‘Et Dieu créa la Femme’, het begin van Brigitte Bardot als actrice én sekssymbool. ‘BB’ zou in Saint-Tropez blijven… Ze kocht er de villa ‘La Madrague’ en woont er na al die decennia nog steeds. Hoewel deze iconische plek op aarde nog steeds een centrum is van vertier en cultuur koestert Saint-Tropez in haar hart wat het altijd al is geweest, een ‘poort naar de open zee’, een poort naar de wereld toe. Het mooiste symbool hiervan is de jaarlijkse zeilwedstrijd ‘Les Voiles de Saint-Tropez’ een zeilrace die sinds 1981 gehouden wordt einde september van ieder jaar. In dat jaar sloten de bemanningsleden van de legendarische yachten ‘Ikra’ en ‘Pride’ een weddingschap af. Ze zouden tegen elkaar racen vanuit de haven naar de kliffen van La Niouo Largue met als eindmeet de befaamde Club 55 op het strand van Pampelonne. De verliezers, de ‘Pride’ toen, dienden de lunch te betalen. Het evenement is uitgegroeid tot een ongelooflijk spektakel met hypermoderne yachten maar ook met wondermooie oldtimer schepen. Op ‘Challenge Day’ strijden ieder jaar de twee iconen ‘Ikra’ en ‘Pride’ nog steeds tegen elkaar…