13. Het sprookje van Château d’Ussé

‘Ooit was er eens een prinses die 100 jaar sliep…’ We kennen allemaal het verhaal. Sprookjes komen meestal voort uit mythen en sagen uit de oudheid en worden door de eeuwen heen in verschillende versies neergeschreven, met andere titels, aangepast aan de eigen tijdsgeest en  fantasie van de schrijver. Men vermoedt dat het sprookje initieel geïnspireerd is door de ‘Siegfriedsage’, waarin de walkure Sigfrida door de god Odin in slaap wordt gestoken. De laatste versie, ‘Doornroosje’ is deze van de Gebroeders Grimm uit 1812. Maar 120 jaar daarvoor werd een gelijkaardig verhaal geschreven door Charles Perrault met als titel ‘La Belle au Bois dormant’ (‘De Schone Slaapster in het Bos’). Monsieur Perrault leefde in de tweede helft van de 18de eeuw in Frankrijk en was een notoir lid van de Académie Française. Zoals velen van zijn rang en stand verbleef de schrijver regelmatig in de Loirestreek, meer bepaald in het Château d’Ussé, toen eigendom van de markies de Valentinay. Het wondermooie kasteel en sprookjesachtige decor moet hem geïnspireerd hebben om zijn verhaal over de Schone Slaapster op papier te zetten. Het imposante kasteel, gebouwd en gedecoreerd met invloeden uit de middeleeuwen tot de 19de eeuw, wordt nog steeds bewoond  door de huidige eigenaars, de adelijke familie ‘de Blacas’, maar is tevens opengesteld voor bezoekers. De woonvertrekken verwijzen naar illustere gasten : de eerste was niemand minder dan de ‘Zonnekoning’ Louis XIV, de laatste koninklijke hoogheid, was Hailé Sélassié, keizer van Ethiopië. De tuinen zijn ontworpen door niemand minder dan ‘Le Nôtre’, architect van o.m. de tuinen van Versailles. Het grootse terras, aanpalend aan het kasteel en de tuin, is gebouwd door een vriend des huizes, de gereputeerde Vauban, bekend om de ontwerpen van militaire vestingen in Frankrijk. Overal, waar je rondloopt in het kasteel vind je verwijzingen en ensceneringen die ‘De Schone Slaapster in het Bos’ uitbeelden.