19. De Red Star Line Antwerpen – New York

Reeds in 1873 arriveerden ze in het toenmalige Centraal Station in Antwerpen, de landverhuizers, komende uit het verre Oekraïne, Rusland, Midden Europa en Duitsland. Vele waren gelukzoekers, veelal Joden, die hun land ontvluchten omwille van de ontberingen, oorlogen en pogroms, want het ‘Beloofde Continent’ lonkte over de oceaan. Hun schamele bezittingen meesleurend zag men hen in colonne over de Keyserlei en de Meir lopen richting Scheldekaaien. Hier aan de Jordaens- en Rijnkaai vertrokken de stoomschepen van de Red Star Line naar New York City, een bestemming die voor velen een droom zou betekenen, voor anderen helaas een nachtmerrie… Reizigers in derde klasse moesten hun bagage laten desinfecteren en dienden een medisch onderzoek te ondergaan. Zeer discriminerend was dat zij die een ticket voor eerste of tweede klasse in hun bezit hadden hiervan werden vrijgesteld. In den beginne verliep die controle -winter en zomer- in openlucht. Maar doordat dit door de toevloed van reizigers meer en meer onmenselijk werd, bouwde de Red Star Line enkele gebouwen. Maar na een goedkeuring in Antwerpen was men nog niet veilig, want Op Ellis Island, New York gebeurde een amerikaanse controle en wie aldaar afgekeurd werd moest onverbiddellijk terug, weliswaar op kosten van de rederij. Tussen 1873 en 1934 reisden er zowat 2 miljoen mensen met de Red Star Line van Antwerpen naar New York. In de originele art-décoloodsen is nu het museum ondergebracht dat in woord en beeld terugvoert naar de tijd van toen met maquettes en foto’s van de schepen waar er mee gevaren werd (zoals de Belgoland I en II) en vele dikwijls alledaagse objecten zoals koffers, foto’s postkaarten en brieven die ondanks hun eenvoud toch zoveel vertellen. Ontelbare verhalen gaan de ronde over de belevenissen van passagiers en  bemanning tijdens en na hun transatlantische overtocht... Eén illustere passagier was niemand minder dan Alfred Einstein. Hij maakte in de vooroorlogse periode verscheidene malen gebruik van de verbinding. Maar zijn verhaal is een artikel apart waard…