23. De toren van de Sint-Romboutskathedraal

Overleveringen vertellen ons dat het in de nacht van 27 op 28 januari 1687 zou gebeurd zijn. Een  kroegbezoeker sloeg alarm. Hij zag de toren van de Sint-Romboutskathedraal in brand staan… Heel de stad werd uit haar slaap gewekt en iedereen spoedde zich naar de plek des onheils om te helpen blussen. Bleek dat, na veel “bluswerk”, de zogenaamde brand gewoon de reflectie was van het intense licht van de maan, lichtflikkeringen die af en toe tevoorschijn kwamen naarmate er door de wind jagende wolken passeerden in de lucht. Meteen kregen de inwoners de bijnaam “Maneblusser”… En dit is nog steeds zo. Reeds vanaf 16de eeuw staat deze toren symbool voor het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Het plan was een toren te bouwen van 167m hoog, veel hoger dus dan de 124m van haar buur, de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen. Uiteindelijk, na verscheidene eeuwen bouwen, raakte men niet verder dan 97m. Een voor die tijdsperiode nog altijd een ongelooflijk huzarenstukje. Als een ware blok graniet domineert de toren de stad. Sedert enkele jaren is deze dagelijks opengesteld voor de bezoeker. 538 treden leidden je naar boven. Je bestijgt de toren in 6 etappes waarbij je honderden jaren terug in de tijd gecatapulteerd word. Op iedere verdieping sta je in bewondering voor de toenmalige technologie en bouwkunst : de kraankamer waar de benodigde immense stenen via een rad naar boven getrokken worden, de smidsekamer, de imposante klokkenkamer, de uurwerkkamer met haar raderwerk en pendels, de beiaardkamer die met haar twee beiaarden en kwaliteit van beiaardiers in heel de wereld geprezen wordt, en tenslotte de askelder, een atelier waar hoog boven de grond verder kon gewerkt worden aan de bouw van de toren. Eens boven word je inspanning beloond op de adembenemende skywalk met een panoramisch uitzicht. Bij helder weer kan je bijvoorbeeld aan de noordzijde de rijzige toren van de kathedraal van Antwerpen zien, en aan de zuidkant het glinsterende Brusselse Atomium.