28. De ‘Slag om Bastogne’

We schrijven 22 december 1944. GI’s van het Amerikaanse leger zagen vanuit hun mitrailleursnesten vier Duitse  officieren met een witte vlag uit het woud komen. Zij overhandigden een ultimatum voor de bevelvoerende Amerikaanse commandant van Bastogne. Welgeteld ‘twee’ uur kregen ze om in te stemmen met een volledige capitulatie, anders werd heel de stad platgebombardeerd… De reactie van General McAuliffe is legendarisch. “Nuts !” was de boodschap die hij de Duitsers meegaf. Dit betekende zoveel als “go to hell” (“loop naar de duivel”)! Want verlies van Bastogne betekende de Duitsers vrije doorgang verlenen naar Antwerpen. De grote havenstad fungeerde als levensader voor de toevoer van troepen en materieel voor de geallieerden. Generaal Eisenhower besefte dat Hitler met de val van het verkeerskruispunt Bastogne wel eens zijn doel zou kunnen bereiken en stuurde zijn parachutisten van de Airborne 101 divisie naar de frontlinie. Maar door het slechte weer konden de vliegtuigen niet opstijgen om hen te droppen en moest hij zijn troepen  overbrengen per … open truck. Het regende en het was ontzettend koud. Ook diende de colonne om snelheid te maken in de donkere nacht met lichten te rijden met het gevaar om in het visier van de Luftwaffe te komen. Onderweg kwamen ze in tegengestelde richting groepen medesoldaten tegen die in paniek op de vlucht waren geslagen voor het Duitse offensief. Colonel Roberts, de commandant van de Airborne Division, had toestemming gekregen om de vluchters te groeperen en terug naar het front te sturen. De trucks bereikten Bastogne en namen hun posities in. De hel barstte los maar de Amerikanen hielden stand dankzij het feit dat op 23 december het weer opklaarde en geallieerde vliegtuigen tijdens de kerstdagen op grote schaal hulpgoederen konden droppen. In de chaos van de gevechten konden de gedropte goederen uit elkaar gehouden worden door de kleur van hun parachutes : ‘rood’ voor munitie’, ‘blauw’ voor rantsoenen en ‘wit’ voor medische materialen. En ‘last but not least’, de hulp van de burgers van Bastogne was cruciaal voor de verdedigers. Zij toonden hun verborgen voorraden, zorgden voor opvang en verpleging van de gewonden en gaven witte overhemden zodanig dat de Amerikanen zich konden camoufleren in het sneeuwlandschap. In het ‘Museum of War’ in Bastogne krijg je een indrukwekkend beeld van de hele strijd op het terrein maar is de ‘Slag om de Ardennen’ ook in een bredere context van de oorlog geplaatst.